Bu gün 8 Şubat 2015 ve biz ailece Kadıköy de diktatörlüğe dur de mitingindeyiz. Eşim ve ben bu tür eylemliklere ve kalabalık mitinglere aşinayız, ama oğlum Suphi yeni, yeni ısınmamaktadır. Daha önce onunla Taksim’e 1 Mayıs mitingine gitmiştik. Sanırsın yıllardır bu mitinglerde büyümüş gibiydi. O kadar çok sevmişti ki bu eylemlikleri, bir saniye yerinde duramıyordu. Kıpır kıpırdı. Hiç ara vermeden sloganlara eşlik ediyor, buda benim hoşuma gidiyordu.

  İşim nedeni ile son dönemlerde mitinglere sık gidemiyordum. Sadece Pazar günü veya senelik iznime denk gelen mitinglere gidebiliyordum. Bu mitingde Pazar gününe denk geldiği için ailece gidelim dedik. İyi de oldu. Kadıköy Meydanı hınca hınç dolu idi. Onca insanda öfke içinde idi. Baskı ve ayrıştırmalara karşı başkaldırı öfkesiydi. İnsani haklarıma ve özgürlüklerime dokunma demenin öfkesiydi.

  İnsani değerler, insanca yaşamda olur. Ne diktatörlüklerde ne ümmet toplumunda. Özgürlüklerimiz olmadan da insanca yaşamak olmaz. Diktatörlüklerde ve ümmet toplumlarında da ne özgürlükler, ne demokrasi vardır. Bu iki kavramda insanca yaşamanın olmazsa olmaz koşullarındandır.

       DURSUNOĞLU ALİ